مراحل اجرای روش مشاهده‌ای در پایدارسازی گودها به شرح زیر است:
1-رفتار زمین و سازه‌های پایدارکننده به طور پیوسته در حین عملیات گودبرداری مورد اندازه‌گیری قرار می‌گیرد. اطلاعات اندازه‌گیری شده بلافاصله ترسیم می‌گردند و با مقادیر بحرانی (حداقل و حداکثر) مقایسه می‌گردند. مقدار بحرانی مقداری است که سازه‌های پایدارکننده گود (پایدارسازی گود توسط سازه نگهبان‌ها، نیلینگ، انکراژ، میکروپایل ، تاپ‌دان و …) در شرف گسیختگی هستند و یا سازه‌های اطراف در شرف تخریب می‌باشند.
2-شرایط واقعی زمین براساس اطلاعات حاصل از بررسی‌های محلی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و فرضیات طراحی تجدید نظر شده توسط تحلیل برگشتی اطلاعات اندازه‌گیری شده توسط مانیتورینگ تایید می‌گردند. این نوع از تحلیل‌ها “تایید فرضیات طراحی” نامیده می‌شود.
در مرحله بعدی، رفتار بیشتری از سازه‌های پایدارکننده گود (پایدارسازی گود توسط سازه نگهبان ها، نیلینگ ، انکراژ، میکروپایل ، تاپ‌دان و …) براساس فرضیات طراحی تایید شده پیش بینی می‌گردد، که این مرحله “پیش‌بینی مراحل بعدی” نامیده می‌شود. در هر دوی تحلیل‌ها از روش‌های عددی‌ای که رفتار الاستیک و پلاستیک خاک را در نظر می‌گیرند، استفاده می‌گردد.
3-ایمنی گود براساس پیش‌بینی‌های تجدید نظر شده دوباره ارزیابی می‌گردد، و طرح سازه‌های پایدارکننده گود (پایدارسازی گود توسط سازه نگهبان‌ها،
نیلینگ، انکراژ، تاپ دان و …) مجددا بررسی می‌گردد، در صورت امکان و ضرورت، طرح به سرعت تغییر می‌یابد.
فواید استفاده از روش مشاهده‌ای
- ذخیره کردن مقدار زیادی از زمان
- از لحاظ اقتصادی بسیار به صرفه بودن
- افزایش میزان ایمنی در پایدارسازی گود (پایدارسازی گود توسط سازه نگهبان ها، نیلینگ، انکراژ، تاپ دان و …)
محدودیت‌های استفاده از روش مشاهده‌ای
- مشاهدات باید قابل اطمینان باشند.
- مشاهدات باید پدیده‌های قابل توجهی را افشا کنند.
- مشاهدات باید طوری گزارش گردند که امکان اقدامات سریع وجود داشته باشد.
- در مشاهدات امکان شکست پیشرونده ممکن است یک مشکل جدی باشد.
همچنین بخوانید: ویژگی شیت‌پایل‌های مورد استفاده در پایدارسازی گودها
