روند کاهشی منابع زمینی در دسترس باعث توسعه فضاهای زیرزمینی در سراسر جهان در طول زمان شده است. هرچند، پیچیدگی و قابل تغییر بودن محیط پیرامون مشکلاتی را برای گودبرداری ایجاد می‌کند. به ویژه، شرایط هیدرولوژیکی اثر مستقیم بر روی ایمنی سازه از منظر مهندسی گودهای عمیق دارد.
به عنوان مثال، مقاومت خاک و سنگ در اثر فشار آب حفره‌ای زیرزمینی با توجه به قوانین تنش موثر کاهش می‌یابد. حرکت دینامیکی هیدرولیکی آب زیرزمینی، خاک و سنگ را دستخورده می‌کند و باعث جوشش ماسه، کاهش ظرفیت باربری فونداسیون و درنهایت کاهش ایمنی گودبرداری خواهد شد.
با توجه به وجود چنین لایه آبداری، روش خشک‌اندازی موثر باید اعمال شود. و استراتژی‌های جامع مرتبطی برای تعیین و اطمینان از پایداری سازه نگهبان اعمال شده در گود در نظر گرفته شود.
سازه زیر زمینی بین دو ایستگاه مترو در شهر لانژو چین طراحی شد، که محل عبور آن از لایه پیچیده شن و ماسه‌ای نفوذپذیر است.
فاصله اندک بین رودخانه زرد و محل گودبرداری منجر به چالش‌های زیادی در طول ساخت آن شده است. این چالش‌ها عمدتا شامل کنترل سطح آب و آب بندی می‌باشد. همانطور که نتایج نشان داد، طراحی روش ترکیبی از بالا به پایین با استفاده از دیوار آب بند برای جلوگیری از نشت آب، دیوار دیافراگمی زیرزمینی و مهار بتنی با صلبیت بالا، آب بندی خوب و تاثیر اندک بر روی محیط زیست در پروسه خشک اندازی و گودبرداری می‌تواند در کاهش سطح آب زیر زمینی و در کاهش فشار خاک بر پشت دیوار سازه نگهبان بسیار موثر باشد.
همانطور که گودبرداری ادامه پیدا می‌کند، تغییرشکل ماکزیمم دیوار دیافراگمی به طور ممتد ادامه می‌یابد و محل قرارگیری تغییرشکل ماکزیمم به سمت پایین می‌آید. در مقایسه با نشست سطح، نشست ماکزیمم بیشتر از تغییرشکل جانبی می‌باشد و نسبت این دو مقدار با پیشرفت پروسه گودبرداری و سطح آب پایین آمده افزایش می‌یابد.
شکل 1 ) رابطه بین جابجایی افقی دیوار دیافراگمی و جابجایی قائم این دیوار
شکل 2) ممان خمشی دیوار‌های دیافراگمی در هر استیج از گودبرداری، (a) ممان خمشی تیر طبقه در B4 (b) ممان خمشی دیوار پیرامونی در B4 (c) نیروی محوری تیرها در B4 (d) نیروی محوری دیوار پیرامونی در B4
