تغییرشکل افقی گود و جابه جایی جانبی در پروژه های پایدارسازی گود را چگونه میتوان بدست آورد؟
فینو و روبوسکی (2005) توزیع موازی نشست و جابجایی‌های جانبی را برای پایدارسازی گود گود برداری‌های عمیق اجرا شده در رس‌های نرم تا متوسط پیشنهاد نمودند.
این پروفیل توزیع موازی از اطلاعات حاصل از یک پایدارسازی گود به عمق 8/12 متر در شیکاگو که سیستم حائل آن سپرکوبی و مهارهای اصطکاکی تزریقی بود پیشنهاد شده است.
یافته‌های انها نشان می‌دهد زمانی که از تابع خطای مکمل erfc استفاده می شود تنها هندسه و پارامترهای جابجایی حداکثر، برای تعریف توزیع موازی جابجایی‌ها مورد نیاز می‌باشد.
تابع مکمل erfc به صورت زیر بیان می شود:
δ(x) = δmax 1- erfc
δx می تواند تغییرشکل افقی گود یا نشست در فاصله x از گوشه دیوار باشد.
δ maxحداکثر جابجایی در مرحله مشخصی از گودبرداری در فاصله ای از دیوار که تغییر شکل‌ها به صورت موازی با دیوار فرض کرده بودند.
L طول گود و He ارتفاع گود بوده که در شکل (1) نشان داده شده است.
اگرچه رابطه 1 حاصل مشاهداتی از دیوارهای انعطاف پذیر بوده و در ابتدا برای اینگونه دیوارها پیشنهاد شده است، اما بروسکی و فینو در سال 2006 گزارشی را مبنی بر اینکه این رابطه برای دیواره‌های سخت‌تر نیز کاربرد دارد، منتشر نمودند.
همچنین بخوانید: تغییرشکل‌ها در روش مهارمتقابل
