مکانیزم انتقال بار در دیوار پایدارسازی شده
قبل از بحث در خصوص آنالیز دیوارهای پایدارسازی شده به روش میخکوبی (یا نیلینگ)، مکانیزم های اساسی عکس العمل دیوارهای پایدار سازی شده به روش میخکوبی (یا نیلینگ) طی مراحل مختلف ساخت به طور خلاصه توضیح داده می شود.
در طی اجرای میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) ها، عکس العمل دیوار پایدارسازی شده و مکانیزم های انتقال بار به قرار زیر می باشد:
- در مرحله اول خاک برداری از سطح زمین آغاز می شود. سپس اولین مرحله خاک برداری کامل می شود. به خاطر ایستایی خاک بدون غلاف، بخش فوقانی خاک واقع در پشت خاک برداری قبل از اجرای اولین ردیف میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) ها (میخ یا مسلح‌کننده نیلینگ1) پایدار (یا تقریباً پایدار) مانده و بسیج شدن مقاومت خاک در امتداد محتمل ترین سطح بحرانی گسیختگی امکان پایداری خاک بدون نگهداری را فراهم می آورد.
- در مرحله ی خاک برداری ممکن است دیوار پایدار سازی شده تغییر شکل دهد. در این نقطه، سطح لغزش محتمل دیگری در بستر لیفت خاک برداری شکل می گیرد. سطح گسیختگی بحرانی در این تراز با تراز قبلی خاکبرداری، متفاوت است.
- سپس میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) اجرا می شود. متعاقباً جابجایی های خاک در بالای لیفت بارهای اضافی ایجاد خواهند نمود که به میخ انتقال می یابند و به نوبه خود بارهایی را در میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) ایجاد می کنند.
- برای تامین پایداری کلی، میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) ها بایستی قدری فراتر از سطح محتمل گسیختگی ادامه یابند. با افزایش عمق خاک در مرحله خاک برداری، بر حجم توده خاک حائل شده افزوده می شود.
- در حین افزایش اندازه ناحیه حائل شده، تنش های سطح مشترک خاک- میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) و نیروهای محوری میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) ها افزایش می یابد. تنش های کششی ایجاد شده، تحت تاثیر مهار به پشت ناحیه حائل شده انتقال می یابند. این تنش ها نهایتاً تمایل به پایدار سازی توده محتمل لغزش دارند.
سطوح محتمل گسیختگی و نیروهای کششی میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) ها
در حالی که نیروی کششی در میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) های میانی و پایینی به خاطر افزایش عمق خاک برداری افزایش می یابد، ممکن است نیروی کششی در برخی از میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) های فوقانی به خاطر باز توزیع بارها کاهش یابد.
در حالی که سطح گسیختگی بحرانی عمیقتر و بزرگتر میشود، مشارکت میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) های فوقانی در پایداری توده لغزشی (بزرگتر) کاهش مییابد. در برخی موارد ممکن است، میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) های فوقانی در ارزیابی سطوح گسیختگی بحرانی عمیق به طور کلی بی تاثیر گردند. اما نباید تصور نمود که میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) های فوقانی مازاد هستند، چون که آن ها در پایدارسازی مراحل اولیه خاک برداری مشارکت کرده و به کاهش تغییر مکان های جانبی کمک می کنند. برای احراز بحرانی ترین مورد در هر تراز میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) ها، بایستی آنالیز دیوار پایدارسازی شده در شرایط بارگذاری “در طی ساخت” و “بعد از ساخت” در نظر گرفته شود.
بحرانی ترین موقعیت ممکن است بعد از اتمام دیوار پایدارسازی شده، ناشی از ترکیب بارهای طراحی بلند مدت (مثلاً، بار مرده، بار زنده و ترافیک) و بارهای نهایی (مثل زلزله) رخ دهد. در سایر موقعیت ها، بحرانی ترین مورد ممکن است طی ساخت رخ دهد، زمانی که پایین ترین سطح خاک برداری بدون نگهداری موقت باقی مانده و میخ (یا مسلح‌کننده نیلینگ) ها و شاتکریت هنوز نصب نشده اند. ضرایب اطمینان برای شرایط خاک برداری موقت، کوچک تر از ضرائب شرایط بلند مدت می باشند و دلیل آن معمولاً کوتاه تر بودن زمان وقوع ریسک گسیختگی می باشد.
درج دیدگاه