مراحل اجرای گود پایدار با روش انکراژ
پرسنل نظارت بر مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) ها بایستی با جزئیات رهنمودهای ساخت مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) و پروسه نظارت پیشنهادی در PTI (1996) و AASHTO (1990) آشنا باشند. مسئولیت انتخاب روش حفاری و تجهیزات ساخت مهار با پیمانکار پروژه است. ناظر موظف است مشکلات روش نصب و اجرا را رصد و ثبت کند. جایی که مشکلی در نصب رخ دهد، ناظر باید در خصوص چگونگی اصلاح پروسه برای رفع مشکل با پیمانکار مشورت کند. هر گونه اصلاح که مغایر با طبق دفترچه مشخصات پروژه باشد، بایستی قبل از اجرا به صورت مکتوب توسط مهندس طراح تایید شود. ناظر باید با روش های ساخت و مسلح‌کننده انکراژ آشنا باشد. همچنین باید بتواند میزان کارآمد بودن هر روش در شرایط موجود را تشخیص دهد.
-
حفر گمانه مهار یا مسلح‌کننده انکراژ
یکی از مسئولیت های پیمانکار انتخاب روش مناسب برای حفر گمانه مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) است. در انتخاب روش حفاری مواردی مختلفی توجه کرد. این موارد شامل آلودگی صوتی، ارتعاش، آرایش گمانه ها، و آسیب به سازه های مجاور است. چنانچه پیمانکار در حفر گمانه پایدار ناتوان باشد، روش حفاری باید اصلاح شود.
گمانه مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) باید با توجه به موقعیت مکانی و با رواداری مشخص حفر شود. رواداری حفاری شامل طول، زاویه، و قطر می شود. معمولاً اضافه حفاری بیشتر از طول طرح به منظور پاکسازی راحت تر و بهتر گمانه امری رایج است. مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) را نباید در موقعیتی حفر نمود، که برقراری اتصال بین اجزاء مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) مستلزم خم نمودن تاندون باشد. زاویه گمانه مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) نسبت به افق یا قائم بایستی در شروع و در حین حفاری کنترل شود.
نوع خاک و سنگ و نیز شرایط زمین بایستی در طی حفاری گزارش و ثبت شود. شرایط پیش بینی نشده به دقت مستند گردد، و از آن خاک ها نمونه برداری شود. برای شناسایی زمین و شناسایی احتمال ریزش گمانه، می بایست خاک استخراجی از گمانه ها طبقه بندی شود. زمین های مستعد ریزش شامل موارد زیر هستند:
- خاک های غیر چسبنده پایین تر از تراز آب زیرزمینی
- سنگ ها با ترک خوردگی و درجه هوازدگی زیاد
- زمینی که فشار آب آرتزین در آن وجود دارد
نشانه های ریزش شامل موارد زیر می باشند:
- دشواری در خارج کردن ابزار حفاری
- حجم زیاد خاک حفر شده با پیشروی کم یا ناچیز مته در گمانه
- گمانه های با قطر بزرگ و غیر معمول در مقایسه با دیگر گمانه ها
- نشست زمین در امتداد بالای گمانه
- دشواری در وارد کردن تاندون تا طول کامل گمانه حفر شده
هنگامی که ریزش ریزش ها بیش از حد باشد، حفاری باید متوقف شود. در این گونه موارد باید از روش های حفاری جایگزین استفاده کرد این روش ها شامل استفاده از سیال حفاری یا غلاف گذاری برای پایدارسازی جداره گمانه است.
گل یا فوم حفاری مورد استفاده در حفر گمانه مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) باید مورد تایید دفترچه مشخصات یا مهندس طراح پروژه باشد. در گمانه های بدون غلاف نباید از گل بنتونیت استفاده شود، چرا که گل بنتونیت پیوند بین خاک دوغاب را تضعیف خواهد نمود. کنترل و دفع سیال حفاری (آب، گل حفاری و فوم) به عهده و مسئولیت پیمانکار است.
-
استقرار تاندون ها در داخل گمانه حفر شده
بعد از حفاری، گمانه با غلاف و بدون غلاف باید به طور کلی پاک سازی شوند. برای گمانه های بدون غلاف در خاک های غیر چسبنده، بایستی از پاک سازی بیش از حد و مضاعف پرهیز نمود، چرا که منجر به کنده شدن و ریزش بیشتر خاک جداره گمانه خواهد شد. بعد از تکمیل پاک سازی، گمانه های بدون غلاف باید با آیینه، چراغ های قوی و با نور زیاد، یا با کاوش و تفحص عینی بازدید شوند. اگر گمانه قبل از استقرار تاندون تزریق شود، برای اطمینان از استقرار تاندون با طول کامل در داخل گمانه بایستی عمق گمانه اندازه گیری شود.
برای اطمینان از حصول حداقل طول پیوندی و غیر پیوندی برابر با حداقل مقادیر مشخصه برای مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ)، ابعاد هر تاندون بایستی کنترل شود. ممکن است طول مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) ها به خاطر حریم املاک مجاور محدود شود. روکش ها، غلاف ها و روکش های کپسوله بایستی بدون آسیب دیدگی باشند. آسیب و خسارت به لایه های محافظ بایستی مرمت و باز سازی شود، در غیر این صورت مجاز به استفاده از آن تاندون آسیب دیده نمی باشیم.
دقیقاً کمی قبل از استقرار تاندون، سطوح نمایان و اکسپوز فولاد بایستی از بابت مقدار خوردگی نظارت و بازرسی شود. پوسته ها و فلس های زنگار بایستی پاک شوند به نحوی که حفرات و چاله های ریز محتمل موجود در سطح تاندون پدیدار شوند. جایی که خوردگی به عمق فولاد نفوذ کرده باشد، فولاد مناسب استفاده نیست. حضور زنگار سبک و نازک پوسته نشده مضر شناخته نمی شود و نمی تواند منجر به رد کردن تاندون و عدم پذیرش آن شود. طول پیوندی تاندون بایستی از هرگونه مواد زائد و خارجی و اضافی پاک شود.
متمرکز کننده ها باید با اندازه مناسب و محکم روی تاندون ها نصب شوند. چنان چه دوغاب تزریقی بتواند آزادانه در طول گمانه، جریان یافته و پیش رود. فاصله دهنده ها باید رشته های کابل را از هم جدا کنند به نحوی که دوغاب با ضخامت کافی هر رشته را پوشش دهد و از در هم تابیدن و تداخل رشته های مجاور جلوگیری کند. مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) های خاکی اجرا شده به وسیله اوگر تو خالی معمولاً نیاز به متمرکز کننده ندارند، اگر طی خارج نمودن اوگر، گمانه به طور کامل از دوغاب با اسلامپ کمتر از 225 م.م. پر شود. همچنین زمانی که فشار تزریق مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) در خاک های دانه های تیز گوشه از 1 مگاپاسکال بیشتر باشد (تزریق فشار بالا)، لزومی به استفاده از متمرکز کننده نمی باشد.
اگر در طی نصب و اجرا گمانه ریزش کند، تاندون بیرون کشیده شده و گمانه مجدد حفر می شود. نباید تاندون را با ضربه و کوبش مستقر نمود، یا از طول تاندون (طول غیر پیوندی) برید. در برخی موارد که گمانه ریزشی است، پیمانکار ممکن است مایل به حذف تاندون و یا بریدن از طول تاندون باشد به نحوی که تاندون با طول کوتاه تری اجرا گردد. با کوتاه کردن طول پیوند ممکن است مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) نتواند معیارهای پذیرش آزمایش بارگذاری را برآورده کند، و نهایتاً رد شود.
-
تزریق مهار یا مسلح‌کننده انکراژ
جهت به حداقل رساندن پتانسیل ریزش گمانه، تزریق بایستی یا قبل از استقرار تاندون مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) انجام شود یا بلافاصله (تا جایی که ممکن است) پس از استقرار تاندون. گمانه های باز (بدون غلاف یا بدون سیال حفاری) به مدت بیش از 8 الی 12 ساعت، بایستی قبل از استقرار تاندون یا تزریق (PTI, 1996) مجدداً پاک سازی شوند. تجهیزات تزریق باید امکان تزریق پیوسته و تکمیل تزریق مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) در کمتر از یک ساعت را فراهم آورد (PTI, 1996). در تاندون های کابلی، رشته های کابل بایستی به صورت صاف و مستقیم و بدون اعوجاج باشند تا امکان استقرار مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) تا زمانی که هنوز دوغاب سفت نشده و خود را نگرفته، وجود داشته باشد.
تزریق تاندون بایستی در یک مرحله انجام شود. در تزریق تک مرحله های، طول های پیوندی و غیر پیوندی طی یک مرحله تزریق، با دوغاب پر میشوند. تزریق طول غیر پیوندی بایستی به صورت ثقلی یا تحت فشار کم صورت گیرد. گمانه باید تا فاصله 300 الی 600 م.م. از شیپوری سر مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) تزریق شود. دوغاب از پایین ترین قسمت گمانه مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) تزریق می شود تا گمانه بدون تشکیل حباب هوا و حفره و خلل و فرج پر شود. زمانی که تیوب تزریق، اوگر، یا غلاف بیرون کشیده می شود، دوغاب بایستی بطور پیوسته جریان یابد.
سرعت بیرون کشیدن بایستی کمتر از سرعت ریختن دوغاب باشد، تا نقطه خروج دوغاب از دهانه تیوب (یا غلاف و اوگر) همواره داخل (پایینتر از سطح) دوغاب باشد. تجهیزات تزریق معمولاً شامل گیج فشار پمپ می باشد. افت هِد در طول لوله دوغاب باید با استفاده از طول شلنگ تزریق و اختلاف ارتفاع بین گیج فشار و نقطه تخلیه دوغاب محاسبه شود.
مصرف (خورند) چیست؟
مصرف 〈 خورند 〉 دوغاب با رابطه “حجم واقعی دوغاب تزریق شده” تقسیم بر “حجم برآورده شده گمانه” تعریف می شود. زمانی که فشار تزریق کم تا متوسط است ولی گمانه مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) در عمق کمی قرار دارد و سربار خاک سبکی روی آن است نیز احتمال وقوع ترک هیدرولیکی وجود دارد. در زمین هایی که فرار دوغاب زیادی پیش بینی می شود، ممکن است تزریق مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) ها با ابزارهای کنترل کننده خاص (GCDs) انجام شود. این نوع تزریق مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) مختص و منحصر است به جایی که نوارهای ژئوتکستایل یا تیوبهای فولادی تاخورده (folded) در زمینی نصب میشوند که متعاقباً با دوغاب پر میشود.
زمانی که از اوگر توخالی برای حفاری استفاده می شود، زمانیکه پیمانکار سر اوگر را از طول پیوندی بیرون می کشد، نباید اوگر را معکوس دوران دهد. این عمل باعث اختلاط و ترکیب خاک با دوغاب می شود، که مقاومت دوغاب را کاهش خواهد داد. اما می توان برای آزادسازی و رهاسازی سر مته از اوگر، اوگر را یکبار در ته گمانه معکوس چرخاند.
پروسه پس تزریق، با تزریق دوغاب تحت فشار بالا بعد از گیرش اولیه دوغاب طول پیوندی صورت می گیرد. تاندون بایستی قبل از نصب و استقرار تاندون، برای پس تزریق مجهز باشد.
-
اجرای مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) ها یا انکر
پس از اتمام تزریق دوغاب، مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) بایستی اجرا گردد. مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) و تاندون بایستی به طور مناسب و دقیق امتداد یابند و پیوستگی سیستم محافظ خوردگی اطراف مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) بایستی حفظ شود. شیپوری بایستی بدون آسیب و خسران باشد و با محافظ خوردگی طول غیر پیوندی همپوشانی داشته باشد. شیپوری ممکن است لغزیده و به طرف پایین سر بخورد و تمام طول آن به صورت محکم و فیکس روی طول غیر پیوندی همپوشان شود، در این موارد نیاز به اجرای مهر و موم با تزریق دوغاب نیست. نصب شیپوری نبایستی منتج به آسیب و خسارت محافظ خوردگی طول غیر پیوندی شود.
پلیت باربر مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) بایستی عمود بر تاندون نصب شود. تاندون نیز بایستی بدون خمیدگی یا تاب خوردگی المان فولاد پیش تنیدگی در مرکز پلیت قرار گیرد. محافظ خوردگی در طول غیر پیوندی نبایستی قبل از، در طی و بعد از پیشتنیدگی با پلیت باربر در تماس باشد. برای جلو گیری از لغزش تاندون و عملکرد مناسب گوهها باید زنگار به طور مرتب تمیز شوند.
بعد از انجام آزمایش مهار (یا مسلح‌کننده انکراژ) و lock-off کردن باید بر طبق دفترچه مشخصات، طرح با دوغاب پر شده و پوشش داده شود. بعد از گیرش دوغاب تراز دوغاب در شیپوری و کاور دوغاب بایستی کنترل شود (برای اطمینان از پر شدن کامل شیپوری). در صورت نیاز، برای پر شدن کامل شیپوری بایستی تزریق مجدد انجام شود.
اینستاگرام: لینک اینستاگرام
توییتر: لینک توییتر
آپارات: لینک کانال
لینکداین: لینک لینکداین
درج دیدگاه