تغییرشکل‌ها در روش مهار متقابل چه تفاوتی با دیگر روش‌های پایدارسازی دارد؟
در گودهای پایدارسازی شده به کمک دیوارهای حائل، به علت دوران و تغییر مکان جانبی دیوار حالت فشار محرک در پشت دیوار به وجود می‌آید و فشار جانبی ناشی از خاک با استفاده از نظریه های رانکین یا کولمب قابل محاسبه است.
دیواره‌های گودهای پایدارسازی شده به روش مهار متقابل تغییر شکل جانبی متفاوتی از خود نشان می دهند.
برخلاف پایدارسازی گود شده دیوارهای حائل که امکان حرکت در بالای دیوار امکان‌پذیر بوده و شرایط رانکین یا کولمب برقرار است و از نظر جنبشی امکان حرکت گوه لغزش میسر می باشد.
در برخی سازه نگهبان و سیستم های پایدارساز گودها از جمله سیستم مهار متقابل، امکان این نوع حرکت حائل و تشکیل گوه لغزش به علت وجود مهارهای عرضی نمی‌باشد .
به عبارتی حائل حول نقطه‌ای نزدیک سطح زمین (بالای دیوار) دوران می‌کند.
در قسمت‌های بالای پایدارسازی گود که جابجایی کم است فشار جانبی در محدوده شرایط سکون بوده .
قسمت‌های پایین به علت تغییر شکل و جابجایی حائل ممکن است فشار از حالت محرک هم کمتر شود.
محل مهارهای طولی و عرضی در دیواره‌های گود پایدارسازی شده، پخش فشار تحت تاثیر سختی مهارها قرار می‌گیرد و حالت غیر خطی خواهد داشت.
تغییر شکل دیوار مهاربندی شده نسبت به شرایط دیوار حائل از این نظر متفاوت است که دیوار مهاربندی شده حول قسمت فوقانی خود دوران می‌کند.
به همین دلیل تئوری‌های رانکین و یا کولمب نمی توانند توزیع فشار واقعی خاک را به دست بدهند.
شکل (2) مشاهدات آزمایشگاهی شِریف و فَنگ در ارتباط با توزیع فشار جانبی خاک روی یک مدل دیوار حائل با خاکریزدانه‌ای خشک و دوران حول قسمت فوقانی را نشان می‌دهد.
این شکل به وضوح توزیع غیر هیدرواستاتیک فشار جانبی خاک را برای این نوع حرکت دیوار نشان می‌دهد.
همچنین بخوانید: اختلاط خاک به صورت درجا و انتخاب بین اختلاط خشک و اختلاط تر
