بررسی حالت های دیوار

انحرافات دیوار ضلع شمالی الگوهای کاملاً متفاوتی را با آنچه روی دیوار سمت جنوب مشاهده می شود نشان می دهد. همانطور که حفاری تا پایان ادامه یافت، دیوارهای شمالی حرکت زیادی به سمت داخل گود دارند، که به صورت متداول در سازه های گودبرداری عمیق دیده میشود.

شکل 1و2 انحراف دیوارهای دیافراگمی را در حین گودبرداری در بخش 1 و بخش 2 نشان می دهد. حداکثر مقدار در بخش 1 و بخش2 به ترتیب، 26.2 و 50.9 میلی متر است. در مقابل، بالای دیوار جنوبی به سمت خارج از گودال و قسمت پایین به سمت داخل گودال حرکت می کند. حداکثر مقدار روی تاج تیر در بخش 1 و بخش2 به ترتیب، 7.5- میلی متر و 40- میلی متر است.

حالت انحراف دیوارهای دیافراگمی با حفاری عمیق متقارن کاملاً متفاوت است، همانطور که در شکل3 نشان داده شده است و این حالت انحراف خاص ممکن است منجر به ناپایداری استرات ها شود. حالت انحراف متمایز ثابت می کند که بار مایل، فشار زمین اعمال شده بر دیوار شمالی را افزایش می دهد.

سیستم مهاربندی گودبرداری عمیق برای رسیدن به یک تعادل جدید نیاز به چرخش دارد. بنابراین، فشار زمین اعمال شده بر دیوار جنوبی ممکن است هنگامی که به سمت خارج حرکت می کند از حالت اولیه به حالت پسیو تغییر کند، که باعث می شود انحراف دیوارهای دیافراگمی نسبت به پایداری خاک بستر حساس باشد.

شکل 4 رابطه بین حداکثر انحراف دیواره اندازه گیری شده (δ_h) را در موارد مختلف سطح و عمق گودبرداری را نشان می دهد. قدر مطلق انحرافات در دیوار جنوب اعمال شده است. در این دو بخش، مقدار δ_h دیوار شمالی با افزایش عمق گود به صورت خطی رشد می کند و بین δ_h = 0.14%H و δ_h = 0.27%H متغیراست. δh دیوار جنوبی مشابه دیوار شمالی در بخش 2 است. برای دیوار جنوبی در بخش 1، انحراف اندازه گیری شده بسیار کوچک است، بصورتیکه در حین گودبرداری کمتر از δ_h = 0.08%H است.

از نظر روابط بین δ_h و H در موارد گودبرداری، δ_h به طور قابل توجهی کاهش می یابد، هنگامی که سختی خمشی دیوارهای حائل بهبود می یابد. با این حال، حتی با استفاده از بتن سخت و صلب در دیوار دیافراگمی این پروژه، δ_h اندازه‌گیری‌شده دیوار شمالی هنوز از موارد ارائه شده توسط تان و وی (2012) برای حفاری در خاک رس نرم شانگهای با سیستم مهاربندی مشابه، بیشتر بود.